Tweespalt

Ik pik het niet
dat je slaapt
terwijl ik de
gapende duisternis
van de waarheid
onder ogen moet zien
Maar ik vergeef je
omdat je bent zoals mij
lang en slank
met gladde bast
maar zoet en zacht
als je maar genoeg knabbelt
Ik weet dat wat jij vergeet
ik wel herinner
Samen belanden we dan
in het niets, onwillkeurig
niet uit elkaar te houden
maar zonder weinig
betekend te hebben
Best de moeite waard
als je de tel kwijt bent.
Alles eender, maar jou
ken ik nog.

De wereld, een stokje
te ver ?