Trans-ponder

Sneeuwdruppels razen uit het donker hemelplafond
Ze exploderen in het zand.
Water als slangen in het mulle keldergewelf.
Het zoekt en vindt wat voelt, maar niet ziet.
Het breekt en valt, een volgende kus tegemoet.
Op de vensterbank ligt sneeuw, de ruit is beslagen
en ik zie haar lachend gezicht als ze weent.
Tranen zweven en landen in mijn handen.
Ik sluit ze in mijn hart, waar ze blijven
tot ik ween, en lach.